Ως αταξία ορίζεται η διαταραχή του συγχρονισμού των εκούσιων κινήσεων. Αποτελεί ένα σύμπτωμα και η υποκείμενη αιτιολογία χρήζει διερεύνησης. Οφείλεται συνήθως σε δυσλειτουργία της παρεγκεφαλίδας, του αιθουσαίου ή των προσαγωγών οδών προς την παρεγκεφαλίδα.
Η αταξία μπορεί να έχει οξεία έναρξη (π.χ. εγκεφαλικό έμφρακτο, αιμορραγικό εγκεφαλικό, λοίμωξη) με ταχεία πορεία και καταστροφικά αποτελέσματα ή υποξεία έναρξη (π.χ. ανοσολογικής αιτιολογίας) με περιορισμένες θεραπευτικές δυνατότητες. Η αταξία με υποκλινική έναρξη (π.χ. spinocerebellar ataxias -SCAs- γενετικά κληρονομούμενες) έχει αργή και προοδευτική πορεία. Με την εξέλιξη της νευρογενετικής, όλο και περισσότερες μορφές αταξίας διαγιγνώσκονται. Ωστόσο, υπάρχουν σποραδικές μορφές, που παραμένουν αδιάγνωστες.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία που να καθυστερεί ή να παρεμποδίζει την εξέλιξη και πολλές μορφές οδηγούν σε πρόωρη αναπηρία. Η θεραπευτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων συνίσταται σε φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία και λογοθεραπεία. Ωστόσο, η ετερογένεια της ομάδας αυτής νοσημάτων παρεμποδίζει την ανάπτυξη μιας κοινής αποτελεσματικής θεραπείας.
Στο 2nd Joint Congress of the INS European Chapters, που έλαβε χώρα στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο 2021, παρουσιάσαμε την πρωτοποριακή εφαρμογή της μεθόδου της Επεμβατικής Διακρανιακής Εγκεφαλικής Διέγερσης, που περιλαμβάνει την αμφοτερόπλευρη εμφύτευση τεσσάρων οκταπολικών ηλεκτροδίων υποδόρια, επάνω από τον βρεγματικό και ινιακό φλοιό. Τα πρώτα αποτελέσματα καταδεικνύουν σταθερή στον χρόνο ύφεση των συμπτωμάτων παρεγκεφαλιδικής αταξίας έως και 40%.
